امروز در این مقاله قصد داریم، یکی از بیماری های حیوانات به اسم بیماری لایم (Lyme) را بررسی نمائیم.
در حال حاضر، 11 گونه ژنوتیپ وجود دارد از مجموعه Borrelia burgdorferi وجود دارد که، اسپیروکت ها (اسپیروکت ها گروه بزرگ و ناهمگونی از باکتری‌های مارپیچی و متحرک می‌‌باشند) که بسیاری از پستانداران و پرندگان را الوده می کنند. اسپیروکت ها توسط کنه ها منتقل می شوند.
عفونت‌های انسانی، از اهمیت بالایی برای سلامت عمومی برخوردار هستند و به طور کلی عفونت‌ها اهمیت زیادی دارند.
عفونت بورلیا (لایم)، هنگامی که حیوانات توسط کنه های ناقل بیماری دچار گزیدهگی میشوند منتقل میشود،
اما این بیماری هیچ راه انتقالی بین حیوانات و انسان ندارد.
این بیماری از نظر انتقال سرولوژی مثبت، در گربه ها نیز گزارش میشود، اما بیماری در گربه ها، اگر رخ دهد، علائم زیادی ندارد.
بنابراین اطلاعات کمی در مورد شیوع عفونت لایم وجود دارد.
در این مقاله، از مجموعه مقالات بیماری های رایج حیوانات خانگی قصد داریم: بیماری لایم را در سگ ها به صورت کلی بررسی نمائیم.
تا انتهای مقاله با حیوان یاب همراه باشید.
زیست شناسی و انتقال بیماری لایم در سگ ها:
در حال حاضر، کنه های خانواده Ixodidae و بیشتر از جنس Ixodes ناقل شناخته میشوند.
کنه های ماده بالغ می توانند، بورلیا را هنگام تغذیه از حیوان آلوده به دست آورند.
میزبان حیوانی است که عامل بیماری زا را به عنوان یک عفونت طولانی مدت نگهداری می کند.
گونه های جانوری متعددی، به عنوان مخزن بورلیا در اروپا شناسایی شده اند، از جمله بسیاری از پستانداران و پرندگان.
بورلیای موجود در کنه ها، با استفاده از غدد بزاقی منتشر می شود و به صورت ترانس استادیال، منتقل می شود. اما بورلیا به وسیله ی تخمدان منتقل نمیشود.
بهترین زمان انتقال لایم:
کنه باید حداقل 16 تا 24 ساعت قبل از انتقال پاتوژن، به میزبان جدید متصل شود.
بورلیا قبل از انتشار به بافت های دیگر در پوست میزبان منتشر میشود. در برخی موارد ممکن است تا چهار هفته قبل از ایجاد عفونت سیستمیک زمان ببرد.
توزیع بیماری لایم در اروپا:
در بیست سال گذشته، تعدادی از مطالعات در مورد شیوع و تنوع ژنتیکی B.burgdorferi در اروپا منتشر شده است.
نتیجه ی این مطالعات میگوید که، بورلیوز لایم در سراسر اروپا وجود دارد، به جز مناطق جنوبی یا سرد شمالی.
علائم بالینی بیماری لایم:
توله سگ ها ممکن است، بیشتر در معرض خطر لایم باشند. تغییرات عملکردی در کلیه سگ های مبتلا(کمتر از 5 درصد سگ های مشکوک به بیماری Lyme در واقع مشکلات کلیوی دارند).
راه های تشخیص بیماری لایم در سگ ها:
تشخیص مستقیم:
در واقع بورلیا(لایم)، پس از انتقال توسط کنه به بافت های نرم سگ ها حمله می کند و ظاهر نمی شود.
چندین تست ایمونوکروماتوگرافی، برای تشخیص بیماری لایم وجود دارد. با این حال، نتایج مثبت فقط نشان دهنده ی این است که حیوان شما در معرض عفونت قرار دارد.
اگر سگ ها مشکوک بودند، از آنجایی که بیماری Lyme مثبت است، توصیه می شود که تست ایمونواسی وسترن بلات انجام شود.
تست ایمونواسی وسترن بلات، یک روش تحلیلی است، که به طور گسترده ای در زیست شناسی مولکولی و ایمونوژنتیک برای شناسایی پروتئین های خاصی در یک نمونه از بافت هموژن و یا عصاره بافتی استفاده می شود.
کنترل و درمان بیماری لایم در سگ های مبتلا:
در موردسگ هایی که دچار التهاب میشوند، درمان باید طی 1 تا 2 روز آشکار شود. مطالعات در مورد سگ ها نشان میدهد که، درمان آنتی بیوتیکی عفونت را در همه سگ ها پاک نمی کند.
جلوگیری از مبتلا شدن به بیماری لایم(Lyme):
مثبت بودن سرولوژی در سگ های سالم، می تواند منجر به تشخیص نادرست یا درمان غیر ضروری بسیاری شود.
با این حال، غربالگری سرولوژیکی می‌تواند، داده‌های مربوط به شیوع لایم را ارائه دهد.
آگاهی در مورد آلودگی و کنترل کنه
واقع برخی از واکسن ها، فقط در برابر Borrelia burgdorferi sensu stricto از بدن سگ ها محافظت می کنند.
در حال حاضر، کنترل کنه بهترین روش انتخابی برای پیشگیری از بیماری است.
ملاحظات بهداشت عمومی
تنها راه انتقال این بیماری به انسان، از طریق کنه های الوده است.
کنه هایی که در بدن سگ یا گربه وجود دارد، ممکن است حمل کننده ی پاتوژن باشند و باید پس از حذف با دقت دفع شود، تا از انتقال بورلیا به آنها جلوگیری شود.
مطالعات در مورد سگ ها نشان میدهد که، درمان آنتی بیوتیکی عفونت را در همه سگ ها پاک نمی کند.
